Dieta w chorobie nowotworowej
Odpowiednia dieta ma ogromne znaczenie podczas terapii chorób nowotworowych. Nie można bagatelizować tej części leczenia. Dostarczanie dużej ilości składników odżywczych pozwoli na utrzymanie organizmu w zadowalającej formie.
Jak dobrać odpowiednią dietę?
Każdą kwestię związaną z leczeniem trzeba ustalić z lekarzem onkologiem. Wybór optymalnej diety jest uzależniony od lokalizacji guza i narządu, który został zaatakowany przez raka. Organizm chorego jest osłabiony, dlatego trzeba zadbać o odpowiednią stymulację układu odpornościowego. Pacjenci skarżą się także na skutki uboczne stosowanych terapii. Bardzo często występują u nich przewlekłe biegunki, wymioty, zaparcia i brak apetytu. Możliwe jest wystąpienie zmian w odczuwaniu smaku. Różnicuje się także zmysł powonienia.
Podczas wyboru odpowiedniej diety trzeba skupić się na wyciszeniu niekorzystnych objawów i zachęceniu pacjenta do przyjmowania posiłków. Jeżeli problemem jest np. biegunka, należy przyjmować produkty zapierające i o niskiej zawartości błonnika. W przypadku częstych zaparć trzeba postępować odwrotnie. Wówczas dieta powinna składać się z płatków owsianych, surowych warzyw i owoców. Błonnik wspiera działanie jelit i wspomaga trawienie.
Bardzo ważna konsultacja lekarska
Trzeba pamiętać, że podczas wyboru rodzaju diety ważnych jest wiele czynników. Specjalista z gabinetu denteam.pl rozważy nie tylko rodzaj raka i problemy z układem pokarmowym, ale także weźmie pod uwagę np. wiek i płeć pacjenta. Istotny jest również etap leczenia, stopień zaawansowania choroby i współistnienie innych schorzeń. Odpowiedni jadłospis jest dobrym przygotowaniem do leczenia onkologicznego.
Generalnie dieta w chorobie nowotworowej powinna zapewniać odpowiednią ilość energii, węglowodanów, wysokiej jakości tłuszczów oraz pełnowartościowego białka. Pacjent musi przyjmować dużą porcję witamin i składników mineralnych. Zwykle najlepiej sprawdza się dieta lekkostrawna. Trzeba ją stosować obligatoryjnie, gdy nowotwór zaatakował narząd związany z układem pokarmowym. Należy wtedy jak najbardziej oszczędzać chory organ.